Последице индустријализације на животну средину и све очигледнија неједнакост у расподели богатства, навели су 70-их година различите економисте и теоретичаре, без обзира на политички предзнак њиховог друштва порекла, да признају да, када се повећа производња добара и услуга , потребно је и повећање потрошње природних ресурса.
Стога, ако је потрошња бржа од регенерације употребљених ресурса, то би могло довести до исцрпљивања планете за неколико година. Стиже теорија одрастања да заустави овај тренд.
Цена овог еколошког дефицита је све очигледнија: он има облик дуготрајних суша, крчења шума, ерозије земљишта, губитка биодиверзитета, исцрпљивања рибарства, загађења океана и, посебно, климатских промена…
Живимо као да имамо 1,7 планета Земљу на располагању
Заправо, до данас, према ВВФ-у, живимо као да имамо 1,7 планета Земље на располагању. Другим речима, тренутно користимо ресурсе брзином која захтева да имамо 1,7 планета ако желимо да одржимо однос производње и потрошње у хармонији:
Са ове карте можемо видети податке о еколошком отиску широм света и по земљама.
Као одговор на неконтролисани раст, теорија економског раста који брани да је економска одрживост је компатибилна са очувањем природних ресурса ако се смањи потрошња добара и енергије.
Тхе концепт одрастања, дакле, то је а струја мишљења која се залаже за редовно и контролисано смањење производње, у циљу успостављања новог односа од равнотежа између човека и природе.
Два занимљива чланка на исту тему:
Теорију одрастања не би требало доводити у везу са концептом одрживог развоја јер би, с обзиром на ограниченост Земљиних ресурса, било неодрживо да све нације света покушавају да достигну западни ниво потрошње.
Процењује се да тренутно 20 одсто становништва планете чини 85 одсто природних ресурса.
Декрецентисти, дакле, полазе од уверења да није реч о повећању - чак и хомогенизацији - нивоа потрошње различитих земаља, већ о примени критеријума штедљивости, смањења производње и прераде ресурса. Је ли он одрживи раст!
Познати француски економиста Серж Латуш дефинисао је следеће основни критеријуми теорије одрастања:
Ово је име дато за планирање на крају животног века производа након временског периода који је унапред израчунао произвођач, тако да овај производ постаје неупотребљив или неупотребљив када тај временски период истекне.
Тхе планирано застаревање у складу је са конзумеристичким начином живота и са растом по сваку цену, јер подразумева непрекидну потражњу за новим добрима, околност која на изузетан начин стимулише производњу.
Дегровтхистс одбацују планирану застарелост, бранећи рециклажу и поновну употребу.
Крајњи циљ одрастања може се сажети као „Живи боље са мање“Али критичари теорије тврде да економски раст ствара радна места, побољшава образовање и јавно здравље и на крају обезбеђује бољи квалитет живота.
Ако вам се допао овај чланак, поделите га!